Η χειρόγραφη απόδειξη της απόφασης του Πόντιου Πιλάτου
Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο σχετικά με την απόφαση της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο, οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας (κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου).
Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643:
Μετάφραση
“Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου,
Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον
ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και
καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της
δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού
βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου
και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας
των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου
Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας
αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ
Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.
Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού
λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη
κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων
Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των
άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων
πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών
εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του
Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων
θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι.
Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι
τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον
πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου
αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι
συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν
Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων
ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν
θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί
γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ
(Ρωμαϊστί).
Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της
τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της
αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων
Βασιλείας.
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
– Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
– Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
– Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
– Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
– Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
– Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν».
Ο υπολογισμός του εορτασμού του Πάσχα
Το πως υπολογίζουμε το Πάσχα δεν είναι μια τετριμμένη υπόθεση! Γιατί γιορτάζουμε το Πάσχα σε διαφορετική ημερομηνία από τους Ρωμαιοκαθολικούς; Πώς υπολογίσαμε ότι το Πάσχα πρέπει να γιορταστεί φέτος στις 5 Μαΐου;
Η πρώτη σύνοδος της Νίκαιας (325 μ.Χ.) αποφάνθηκε και είπε ότι “το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας”. Πότε όμως “πέφτει” αυτή? Εδώ οι γνώμες διίστανται και προσκρούουν στο γενικότερο πρόβλημα του υπολογισμού του Χρόνου. Έχουμε λοιπόν δύο “ημερολόγια” για να υπολογίζουμε το χρόνο και τις γιορτές μας: το “παλαιό” ή Ιουλιανό και το “νέο” ή το Γρηγοριανό από το 1582. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί σήμερα το “νέο” Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί. Όταν πρόκειται όμως για “κινητές” γιορτές όπως το Πάσχα τότε τις υπολογίζει σύμφωνα με το “παλαιό” και συνεορτάζει με τους άλλους Ορθοδόξους που ακολουθούν το “παλαιό” ημερολόγιο. Ανάμεσα στο “παλαιό” και στο “νέο” ημερολόγιο υπάρχει μια διαφορά 13 ημερών. Η εαρινή ισημερία λοιπόν που είναι στις 21 Μαρτίου με το “νέο” είναι στις 3 Απριλίου (=21+13) με το παλαιό. Ας αρχίσουμε να υπολογίζουμε λοιπόν:
Για το νέο ημερολόγιο
έχουμε ισημερία στις 21 Μαρτίου, η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή την ισημερία πέφτει στις 27 Μαρτίου και η πρώτη Κυριακή μετά από την πανσέληνο αυτή είναι στις 31 Μαρτίου που είναι και η ημέρα που γιόρτασαν το Πάσχα οι καθολικοί. Απλά και “παστρικά” πράγματα…
Για το “παλαιό” ημερολόγιο
Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και “μπερδεύονται” όπως στην πανέμορφη μεσογειακή ψυχή μας: έχουμε λοιπόν ισημερία στις 21+13 = 3 Απριλίου. Η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή είναι στις 25 Απριλίου και η πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο είναι η 28 Απριλίου. Θα έπρεπε να γιορτάσουμε το Πάσχα επομένως στις 28 Απριλίου θα πει κάποιος. Έλα όμως που τα πράγματα “μπερδεύονται” ακόμη περισσότερο! Αυτό γιατί και για τον υπολογισμό των Πανσελήνων έχουμε διαφορές! Έτσι στο “παλαιό” ημερολόγιο και στους Ορθόδοξους έχουμε υπολογισμό των Πανσελήνων (πάλι “πατροπαράδοτα”!) σύμφωνα με τον λεγόμενο “κύκλο του Μέτωνος” ( Μέτων ο Αθηναίος) ο οποίος όμως εισάγει ένα σφάλμα στους υπολογισμούς κάπου 1 ημέρας ανα 228 έτη! Ο κύκλος του Μέτωνος στο “νέο” ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από την ακριβέστερη γρηγοριανή επακτή του Λίλιου και καταρτίστηκε Πασχάλιο από τον Ιησουίτη μοναχό, μαθηματικό και αστρονόμο Κρίστοφερ Κλάβιους. Το πρόβλημα φυσικά λύθηκε οριστικά το 1800 όταν τα πασχάλια αντικαταστάθηκαν από τον περίφημο κανόνα υπολογισμού του Πάσχα του Γερμανού μαθηματικού Γκάους. Στο “νέο” ημερολόγιο έχουμε μικρότερο σφάλμα 1 ημέρας ανά 20.000 έτη. Το σφάλμα του Μέτωνος επομένως που είναι σωρευτικά 5 ημέρες, “μεταφέρει” τον υπολογισμό της πανσελήνου 5 ημέρες αργότερα δηλαδή αντί για τις 25 Απριλίου στις 30 Απριλίου. Επομένως η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή είναι στις 5 Μαΐου!
Ο.Ε.Δ. (ὅπερ ἔδει δεῖξαι) όπως θα λέγαμε και εμείς οι παλαιότεροι :-)…
Φυσικά σημασία δεν έχει ίσως και τόσο το ΠΟΤΕ αλλά το ΠΩΣ θα γιορτάζουμε το Πάσχα! Και μπορεί οι “δυτικοί” να είναι πιο ακριβείς στους υπολογισμούς και εμείς πιο “παραδοσιακοί”, με “σφάλματα” πολλά ( 🙂 ), αλλά δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ότι ένας δυτικός έχει την ΕΜΠΕΙΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΣΧΑ!…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!…
Ο υπολογισμός του εορτασμού του Πάσχα
Το πως υπολογίζουμε το Πάσχα δεν είναι μια τετριμμένη υπόθεση! Γιατί γιορτάζουμε το Πάσχα σε διαφορετική ημερομηνία από τους Ρωμαιοκαθολικούς; Πώς υπολογίσαμε ότι το Πάσχα πρέπει να γιορταστεί φέτος στις 5 Μαΐου;
Η πρώτη σύνοδος της Νίκαιας (325 μ.Χ.) αποφάνθηκε και είπε ότι “το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας”. Πότε όμως “πέφτει” αυτή? Εδώ οι γνώμες διίστανται και προσκρούουν στο γενικότερο πρόβλημα του υπολογισμού του Χρόνου. Έχουμε λοιπόν δύο “ημερολόγια” για να υπολογίζουμε το χρόνο και τις γιορτές μας: το “παλαιό” ή Ιουλιανό και το “νέο” ή το Γρηγοριανό από το 1582. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί σήμερα το “νέο” Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί. Όταν πρόκειται όμως για “κινητές” γιορτές όπως το Πάσχα τότε τις υπολογίζει σύμφωνα με το “παλαιό” και συνεορτάζει με τους άλλους Ορθοδόξους που ακολουθούν το “παλαιό” ημερολόγιο. Ανάμεσα στο “παλαιό” και στο “νέο” ημερολόγιο υπάρχει μια διαφορά 13 ημερών. Η εαρινή ισημερία λοιπόν που είναι στις 21 Μαρτίου με το “νέο” είναι στις 3 Απριλίου (=21+13) με το παλαιό. Ας αρχίσουμε να υπολογίζουμε λοιπόν:
Για το νέο ημερολόγιο
έχουμε ισημερία στις 21 Μαρτίου, η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή την ισημερία πέφτει στις 27 Μαρτίου και η πρώτη Κυριακή μετά από την πανσέληνο αυτή είναι στις 31 Μαρτίου που είναι και η ημέρα που γιόρτασαν το Πάσχα οι καθολικοί. Απλά και “παστρικά” πράγματα…
Για το “παλαιό” ημερολόγιο
Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και “μπερδεύονται” όπως στην πανέμορφη μεσογειακή ψυχή μας: έχουμε λοιπόν ισημερία στις 21+13 = 3 Απριλίου. Η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή είναι στις 25 Απριλίου και η πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο είναι η 28 Απριλίου. Θα έπρεπε να γιορτάσουμε το Πάσχα επομένως στις 28 Απριλίου θα πει κάποιος. Έλα όμως που τα πράγματα “μπερδεύονται” ακόμη περισσότερο! Αυτό γιατί και για τον υπολογισμό των Πανσελήνων έχουμε διαφορές! Έτσι στο “παλαιό” ημερολόγιο και στους Ορθόδοξους έχουμε υπολογισμό των Πανσελήνων (πάλι “πατροπαράδοτα”!) σύμφωνα με τον λεγόμενο “κύκλο του Μέτωνος” ( Μέτων ο Αθηναίος) ο οποίος όμως εισάγει ένα σφάλμα στους υπολογισμούς κάπου 1 ημέρας ανα 228 έτη! Ο κύκλος του Μέτωνος στο “νέο” ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από την ακριβέστερη γρηγοριανή επακτή του Λίλιου και καταρτίστηκε Πασχάλιο από τον Ιησουίτη μοναχό, μαθηματικό και αστρονόμο Κρίστοφερ Κλάβιους. Το πρόβλημα φυσικά λύθηκε οριστικά το 1800 όταν τα πασχάλια αντικαταστάθηκαν από τον περίφημο κανόνα υπολογισμού του Πάσχα του Γερμανού μαθηματικού Γκάους. Στο “νέο” ημερολόγιο έχουμε μικρότερο σφάλμα 1 ημέρας ανά 20.000 έτη. Το σφάλμα του Μέτωνος επομένως που είναι σωρευτικά 5 ημέρες, “μεταφέρει” τον υπολογισμό της πανσελήνου 5 ημέρες αργότερα δηλαδή αντί για τις 25 Απριλίου στις 30 Απριλίου. Επομένως η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή είναι στις 5 Μαΐου!
Ο.Ε.Δ. (ὅπερ ἔδει δεῖξαι) όπως θα λέγαμε και εμείς οι παλαιότεροι :-)…
Φυσικά σημασία δεν έχει ίσως και τόσο το ΠΟΤΕ αλλά το ΠΩΣ θα γιορτάζουμε το Πάσχα! Και μπορεί οι “δυτικοί” να είναι πιο ακριβείς στους υπολογισμούς και εμείς πιο “παραδοσιακοί”, με “σφάλματα” πολλά ( 🙂 ), αλλά δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ότι ένας δυτικός έχει την ΕΜΠΕΙΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΣΧΑ!…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!…
Η υπερβολική δόση εκπαίδευσης βλάπτει σοβαρά τους Έλληνες μαθητές.
Tου Δ.Τσιριγώτη
Ο παρακάτω διάλογος διαδραματίζεται μεταξύ δύο καθηγητών (φυσικών).Ο ένας είναι ο Φιλανδός Έρικ Κέκονεν και ο άλλος ο Έλληνας Δημήτρης Αλεξάνδρου. Αφορμή για το διάλογο αυτό είναι η πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ που χαρακτηρίζει τους Έλληνες μαθητές ως σκληρά εργαζόμενους αλλά με μειωμένη επίδοση ,κυρίως σε θέματα που απαιτούν εμβάθυνση και κριτική σκέψη. Από την άλλη αναδεικνύει τους Φιλανδούς μαθητές ως εκείνους με την μεγαλύτερη επίδοση και κριτική ικανότητα.
Εθνικό αρχαιολογικό μουσείο
“Ανασκόπηση του μηχανισμού των Αντικυθήρων: Αστρονομία και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα”. Ομιλητής ο Γιάννης Σειραδάκης, καθηγητής Αστρονομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διαδικτυακή μετάδοση σήμερα στις 19:00 (κάνοντας κλικ στην εικόνα πιο κάτω)
Φώτης Κόντογλου: Ασάλευτο θεμέλιο
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός. Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνῃ τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας. Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχῃ τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.
Τότε μην έχοντας άλλη εξορία να θρηνήσει ο Ποιητής…
(Από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη)
…Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοιθα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση.Και θα ΄ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα ΄χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα ΄ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ΄ ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν΄ αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη.
Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων! …
