NOBEL λογοτεχνίας 2016 στον BOB DYLAN!
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You’ll be drenched to the bone
And if your breath to you is worth saving
Then you better start swimming or you’ll sink like a stone
For the times they are a-changing
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won’t come again
And don’t speak too soon
For the wheel’s still in spin
And there’s no telling who that it’s naming
For the loser now will be later to win
Cause the times they are a-changing
Please heed the call
Don’t stand in the doorway
Don’t block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There’s the battle outside raging
It’ll soon shake your windows and rattle your walls
For the times they are a-changing
Throughout the land
And don’t criticize
What you can’t understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is rapidly aging
Please get out of the new one if you can’t lend your hand
Cause the times they are a-changing
The curse it is cast
The slowest now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is rapidly fading
And the first one now will later be last
Cause the times they are a-changing
Democracy is coming to the …USA
…It’s coming to America first,
the cradle of the best and of the worst.
It’s here they got the range
and the machinery for change
and it’s here they got the spiritual thirst…
……………………………
It’s coming like the tidal flood
beneath the lunar sway,
imperial, mysterious,
in amorous array:
Democracy is coming to the U.S.A.
It’s coming through a hole in the air,
from those nights in Tiananmen Square.
It’s coming from the feel
that this ain’t exactly real,
or it’s real, but it ain’t exactly there.
From the wars against disorder,
from the sirens night and day,
from the fires of the homeless,
from the ashes of the gay:
Democracy is coming to the U.S.A.
It’s coming through a crack in the wall;
on a visionary flood of alcohol;
from the staggering account
of the Sermon on the Mount
which I don’t pretend to understand at all.
It’s coming from the silence
on the dock of the bay,
from the brave, the bold, the battered
heart of Chevrolet:
Democracy is coming to the U.S.A.
It’s coming from the sorrow in the street,
the holy places where the races meet;
from the homicidal bitchin’
that goes down in every kitchen
to determine who will serve and who will eat.
From the wells of disappointment
where the women kneel to pray
for the grace of God in the desert here
and the desert far away:
Democracy is coming to the U.S.A.
Sail on, sail on
O mighty Ship of State!
To the Shores of Need
Past the Reefs of Greed
Through the Squalls of Hate
Sail on, sail on, sail on, sail on.
It’s coming to America first,
the cradle of the best and of the worst.
It’s here they got the range
and the machinery for change
and it’s here they got the spiritual thirst.
It’s here the family’s broken
and it’s here the lonely say
that the heart has got to open
in a fundamental way:
Democracy is coming to the U.S.A.
It’s coming from the women and the men.
O baby, we’ll be making love again.
We’ll be going down so deep
the river’s going to weep,
and the mountain’s going to shout Amen!
It’s coming like the tidal flood
beneath the lunar sway,
imperial, mysterious,
in amorous array:
Democracy is coming to the U.S.A.
Sail on, sail on …
I’m sentimental, if you know what I mean
I love the country but I can’t stand the scene.
And I’m neither left or right
I’m just staying home tonight,
getting lost in that hopeless little screen.
But I’m stubborn as those garbage bags
that Time cannot decay,
I’m junk but I’m still holding up
this little wild bouquet:
Democracy is coming to the U.S.A.
Ο Γερο-Πεύκος του Ελληνισμού!
(Χορός κλέφτικος-Ζαχαρίας Παπαντωνίου)
Ένας πεύκος μες στον κάμπο
γέρασε ο φτωχός.
Στέκει εκεί πρωί και βράδυ
μοναχός.
Έχασε μεγάλους κλώνους,
έμαθε πολλά.
Ζει διακόσια τόσα χρόνια
στρογγυλά.
Άκουσε τα καριοφύλια,
είδε αρματολούς,
πέρασε πολέμους, μπόρες,
κεραυνούς.
Μα βαστάει σαν παλικάρι,
όσο κι αν γερνά,
κι αγναντεύει πέρα ως πέρα
τα βουνά!..
Για την γιορτή των Τριών Ιεραρχών, λίγα λόγια
Εορτή την Δευτέρα των τριών “μεγίστων φωστήρων”, των τριών Ιεραρχών “προστατών” των γραμμάτων και της Παιδείας στην Πατρίδα μας. Θα περίμενε κανείς να είναι ίσως η μεγαλύτερη γιορτή στα Σχολεία μας. Η μόρφωση, το έργο, το ήθος και η αγιότητά τους θα μπορούσε να αποτελέσει Φάρο λαμπρό στα στερημένα από πρότυπα Ελληνόπουλα.
Εκείθεν και εφεξής, υψηλά επάνω, επιφαίνεται μία αίγλη. Σέλας συλληφθέν, ακτίς ηλίου στερεοποιημένη. “Μάρμαρον θείον, οπού πρέπει να το φιλήση τις “, καθώς είπεν ο Αμπού ο σατιριστής της συγχρόνου Ελλάδος. Ας οπισθοχωρήσωμεν, ή μάλλον ας σταματήσωμεν εδώ. Σαρκικοί, υλόφρονες και νωθροί άνθρωποι, δεν δύνανται ν’ ανέλθωσιν εις τον ιερόν βράχον της Ακροπόλεως. “(1896)
Καλό 2017 με το …bitcoin!
Στο Miami στις 17,18/1 το συνέδριο με το bitcoin να “χτυπάει” τα 1000 δολάρια σήμερα!
Περισσότερα ΕΔΩ
“Και ο Λόγος σάρξ εγένετο”…
Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με την Καρδία μας
και φέτος το απ’ αιώνων “σεσιγημένον μυστήριον” της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου.
Χειμωνιάτικη πανσέληνος – 2016
“You are an illuminating anchor”
JASON MRAZ “Bella Luna”
A hole in the sky
A supernatural nightlight
So full but often right
A pair of eyes, a closin’ one,
A chosen child of golden sun
A marble dog that chases cars
To farthest reaches of the beach and far beyond into the swimming sea of stars
They’re giving birth to constellation
No riffs and oh, no reservation.
If they should fall you get a wish or dedication
May I suggest you get the best
For nothing less than you and I
Let’s take a chance as this romance is rising over before we lose the lighting
Oh bella bella please
Bella you beautiful luna
Oh bella do what you do
Do do do do do
Of leagues to infinite number
Crashing waves and breaking thunder
Tiding the ebb and flows of hunger
You’re dancing naked there for me
You expose all memory
You make the most of boundary
You’re the ghost of royalty imposing love
You are the queen and king combining everything
Intertwining like a ring around the finger of a girl
I’m just a singer, you’re the world
All I can bring ya
Is the language of a lover
Bella luna, my beautiful, beautiful moon
How you swoon me like no other
Of your wish may I insist
That no contest for little you or smaller I
A larger chance happened, all them they lie
On the rise, on the brink of our lives
Bella please
Bella you beautiful luna
Oh bella do what you do
Bella luna, my beautiful, beautiful moon
How you swoon me like no other, oh oh oh
Έναρξη 34 Μαραθώνιου δρόμου
Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν
Προς αφελληνισμό και αποχριστιανισμό η Ελλάς
”Νυχτωμένοι όσοι δεν βλέπουν ότι η χώρα προχωράει στον αφελληνισμό και αποχριστιανισμό” είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Εμείς θα προσθέταμε ότι η πορεία αυτή της Ελλάδος προς τον αφανισμό της δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο αλλά υποθάλπεται και επιβάλλεται στην χώρα μας εδώ και δεκαετίες!
Το φαινόμενο της υπογεννητικότητας, το φαινόμενο της υπογονιμότητας, οι αμβλώσεις, η παντελής έλλειψη οικογενειακής πολιτικής από την Πολιτεία, η λυσσαλέα πολεμική προς τον πατροπαράδοτο θεσμό του γάμου και της οικογένειας, τα ξενόφερτα ήθη, ο πιθικισμός κλπ κλπ υποσκάπτουν εδώ και δεκαετίες την Ελληνική κοινωνία…
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
«Ὑπάρχει σκοτεινή σπηλιά καταμεσῆς τῆς πέτρας
δυσμικά στραμμένη, πρός τό Ἔρεβος – κι ἐσεῖς τό κοῖλο
σκάφος θά διευθύνετε κατά κεῖ, Ὀδυσσέα ὑπεράξιε,
ὃμως ἀπ’ τό βαθύ πλοῖο μήτε ἀτσαλόχερος ἄντρας
κι ἄν τόξευε ποτέ, θά ’φτανε τοῦ σπήλαιου τήν τρύπα.
Μέσα σ’ αὐτό ἡ Σκύλλα ζεῖ ἀνατριχιαστικά ὑλακτώντας,
μέ φωνή ὅπως τοῦ νιογέννητου σκυλιοῦ, ἐκείνη ἐντούτοις
εἶναι φοβερό τέρας˙ ὅποιος καί νά τή θωροῦσε,
δέν θά χαιρόταν σίγουρα, κι ἄν θεός ἦταν ἀκόμα.
Ἔχει δώδεκα στραβοπόδαρα καί λαιμούς ἕξι,
μακρότατους, πού σέ καθενός τήν ἄκρη φυτρώνει
μιά κεφαλή τρομαχτική μέ τρεῖς ἀράδες δόντια,
πυκνά καί σφιχτοφύτευτα, ὄργανα μαύρου θανάτου.
Στή βαθουλή σπηλιά ὣς τή μέση της εἶναι χωμένη
καί μέ κεφάλια κρεμαστά στό τραχύ βάραθρο, ἔξω,
ψαρεύει γύρω στό βράχο ψάχνοντας μέ λαχτάρα
νά πιάσει δελφίνια καί σκυλόψαρα ἤ καί κανένα
θεριόψαρο ἀκόμα πιό μεγάλο, σάν ὅποια τρέφει
– πλῆθος ἀναρίθμητο – ἡ πολυπάταγη Ἀμφιτρίτη.»
