Συναυλία Εκκλησιαστικής και Παραδοσιακής μουσικής
Την Κυριακή 10/4 η Χορωδία της Δευτεροβάθμιας Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης παρουσιάζει τη Συναυλία Εκκλησιαστικής & Παραδοσιακής Μουσικής «Ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» στο Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”.
Είσοδος ελεύθερη, κρατήσεις θέσεων: bekiari@minedu.gov.gr
Πνευματικό εμβατήριο
” Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα…”
Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα,
μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή, σα να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου
όπου χρόνια,
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το Ναό·
γιγάντιες σκέψες
σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα
σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα
άναβαν στο νου μου,
τι όλη μου καίγονταν μονομιά η ζωή
στην έγνια της καινούργιας Λευτεριάς σου Ελλάδα!
Γι’ αυτό δεν είπα:
Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου.
Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι,
και να, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι,
καταβολάδα του Εμπυραίου,
με την δάδα τούτην,
ορθός πορεύοντας ως με την ύστερη ώρα,
όλες να φέξουν τέλος, τις γωνιές της Οικουμένης
ν’ ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνέμμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα!
Είπα κι εβάδισα
κρατώντας τ’ αναμμένο μου συκώτι
στο Καύκασό Σου
και το κάθε πάτημά μου
ήταν το πρώτο, κι ήταν, θάρρευα, το τελευταίο
τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου
τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου
γιατί το σώμα, η όψη μου, όλο μου το πνέμμα
καθρεφτιζόταν σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου.
Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέφτη, Ελλάδα,
καθρέφτη απύθμενο, καθρέφτη της αβύσσου
της Λευτεριά Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου
βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο,
καινούργιο Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης
όπου να πλάσουμε για Σένα μέλλει, Ελλάδα!
Κ’ είπα:
Το ξέρω, ναι, το ξέρω, που κ’ οι θεοί Σου
οι Ολύμπιοι, χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο,
γιατί τους θάψαμε βαθιά-βαθιά να μην τους βρουν οι ξένοι.
Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε, κι ετριπλοστέριωσε όλο,
μ’ όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε από πάνω.
Κι ακόμη ξέρω, πως για τις σπονδές και το τάμα
του νέου Ναού π’ ονειρευτήκαμε για Σένα Ελλάδα,
μέρες και νύχτες, τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσό τους
όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα!
Μοίρα· κ’ η μοίρα Σου ως τα τρίσβαθα δική μου!
Κι απ’ την Αγάπη, απ’ τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη,
να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν, εσκλήρυνε και μπαίνει
ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου να πλάσει
τη νέα καρδιά που χρειάζεται στο νιο Σου αγώνα Ελλάδα!
Τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα μέσα στα στήθη,
και κράζω σήμερα μ’ αυτή προς τους Συντρόφους όλους:
«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,
ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»
“Ομπρός, οι δημιουργοί… Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!
Βοηθάτε με και μένανε αδερφοί, να μη βουλιάξω αντάμα!
Τι πια είν’ απάνω μου και μέσα μου και γύρα
τι πια γυρίζω σ’ έναν άγιον ίλιγγο μαζί του!
Χίλια καπούλια ταύροι τού κρατάν τη βάση
δικέφαλος αητός κι απάνω μου τινάζει
τις φτέρουγές του και βογγάει ο σάλαγός του
στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στη ψυχή μου
και το μακρά και το σιμά για με πια είν’ ένα!
Πρωτάκουστες, βαριές με ζώνουν Αρμονίες! Ομπρός συντρόφοι
βοηθάτε να σηκωθεί, να γίνει ο ήλιος Πνέμμα!
Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π’ όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι.
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου!
Παχιά και καρπερά, να μην αφήσουμε τα χώματά μας
να ξεραθούν απ’ το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου
πιο πλούσιο, πιο βαθύ κι απ’ όποιο πρωτοβρόχι!
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια,
τη γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη.
Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο της ζωής να γένει,
και η Άμπελό μας ν’ απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης.
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»
Έτσι σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογόνι της καινούριας λευτεριάς Σου, Ελλάδα,
αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το ναό, ως σας έκραζα, συντρόφοι!
7 Δεκεμβρίου: απολαμβάνοντας την πανσέληνο του Δεκεμβρίου
Το φεγγάρι άρχισε να “κάνει βόλτες”…
Τα συμπαντικά φαινόμενα σε χορό αρμονικό με τα …”επίγεια”!
Σας αφιερώνω το επόμενο βιντεάκι με τις ωραιότατες εικόνες
Χαίρετε!…
Το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας της Εκπαίδευσης και του Διδασκαλικού Επαγγέλματος του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ταϊνάν σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Ιστορικών της Εκπαίδευσης και τη Εταιρεία Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης της Ταιβάν, οργανώνουν Διεθνές Συμπόσιο με θέμα «Η Παιδαγωγική της Χαράς, προς ένα αντισυμβατικό σχολείο» (27-30 Μαΐου 2015) στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο.
Την πάτησε ο Φορτσάκης!
[εμείς θα συμπληρώναμε: εδώ υπάρχουν “καθηγητές” στη Β-θμια εκπαίδευση που θεωρούν ότι η Πληροφορική …δεν είναι επιστήμη!…:-). Θα είναι φαίνεται όλοι αυτοί που πέσανε κάτω από τη βάση στο πρώτο ΑΣΕΠ…:-)]
Μα είναι δυνατόν στα καλά καθούμενα να εισάγει καινά δαιμόνια; Τέτοιες δύσκολες για τη δημοκρατία εποχές; Είναι δυνατόν να βάζει σκέψεις για εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στη δημοκρατία; Εδώ προσπαθούν με το ζόρι να διατηρήσουν το παλαιολιθικό σύστημα της κάλπης και των κομματικών συνελεύσεων και αυτός πάει να το αλλάξει;
Δεν τον γνωρίζουμε τον κ. Φορτσάκη, ούτε συμφωνούμε με κάποιες αποφάσεις του, αλλά εδώ ξεπέρασε τα «όρια». Αυτό, όχι μόνο δεν πρόκειται να περάσει (εξάλλου μήπως είδατε να το στηρίζει κανένα μέλος του πολιτικού προσωπικού;), αλλά ουσιαστικά θα είναι και το τέλος, η πλήρης δηλαδή απόρριψη του κ. Φορτσάκη από το σύστημα.
Όπως έλεγε και ένας συνταγματολόγος πρόσφατα σε μια εκδήλωση «Ε, όχι και να γίνουμε σαν την Ελβετία, δεν είναι το Σύνταγμα για τον καθένα…». Τέτοιους πνευματικούς άνδρες θέλει το σύστημα. Εδώ ο κ. Φορτσάκης δεν πρόσεξε και ξεπέρασε τα «εσκαμμένα» του συστήματος.
Δεν συνειδητοποίησε δηλαδή το εξής απλό. Η επίσημη εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στις δημοκρατικές διαδικασίες του Πανεπιστημίου, πολύ γρήγορα και αναγκαστικά θα επεκταθεί και στα συνδικάτα και στις ευρύτερες δημοκρατικές διαδικασίες; Αυτό όμως είναι θάνατος για το σύστημα, το οποίο προφανώς δεν είναι έτοιμο για κάτι τέτοιο ακόμα. Να λοιπόν που και οι δικηγόροι ξεθάρρεψαν και προκήρυξαν εσωτερικό δημοψήφισμα για τις 2 και 3 Δεκεμβρίου!!! Και μετά τα κόμματα τι θα κάνουν; Πως θα χειραγωγούν φοιτητές, εργαζόμενους και επαγγελματίες; Πως εντέλει θα ελέγχουν το λαό;
Προς το παρόν το σύστημα λειτουργεί στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τους φοιτητοπατέρες, τις κομματικές νεολαίες, τις κομματικές συνελεύσεις, όπου πάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι κομματάνθρωποι για να παίζουν το ίδιο κομματικό θέατρο. Είναι οι ίδιοι κομματικοί νεολαίοι, οι οποίοι «ψαρεύουν» για τα κόμματα από τους νεοεισερχόμενους και τους οποίους αργότερα τους βρίσκουμε να κατέχουν θέσεις στην κρατικοδίαιτη πνευματική ελίτ της χώρας. Μια κρατικοδίαιτη ελίτ η οποία αγωνίζεται με πάθος εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων και επιζητεί τη συνέχιση της άλωσης του πνευματικού κόσμου από τα κόμματα.
Αλήθεια που ήταν, από το 2009 μέχρι σήμερα, οι κομματικοί φοιτητοπατέρες και ο πνευματικός κόσμος της χώρας για να ξεσηκώσουν τη νεολαία και να αγωνιστούν εναντίον της εξαθλίωσης του λαού; Μίλησαν ελάχιστες φορές και μόνο για να μη θιγούν τα κεκτημένα τους.
Πέτρος Χασάπης
Καταλήψεις: οι αρμοδιότητες των στελεχών της εκπαίδευσης
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Αρ.Πρωτ.116225/Γ2/11-10-2011/ΥΠΔΒΜΘ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Π/ΘΜΙΑΣ & Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ
Δ/ΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ
Τηλέφωνο: 210-3442234
ΘΕΜΑ: «Υπενθύμιση αρμοδιοτήτων στελεχών Εκπαίδευσης»
Με δεδομένες τις καταστροφές που πραγματοποιήθηκαν σε Δημόσια περιουσία, από τις καταλήψεις σχολικών μονάδων, και με αφορμή τις διαμαρτυρίες που γίνονται στο ΥΠΔΒΜΘ από γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς για την υστέρηση του διδακτικού έργου των σχολικών μονάδων, κρίνεται απαραίτητη η υπενθύμιση της νομοθεσίας και η παραίνεση για την εφαρμογή της:
Κείμενη Νομοθεσία
• Η παράβαση καθήκοντος συνιστά πειθαρχικό αδίκημα (άρ. 11, περ. Δ΄ 1 του Ν. 1566/1985, άρ. 259 ΠΚ, άρ. 107 ΥΚ εν συνδ. με το ΠΔ 47/2006)
• Υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης-επίσημης γνωστοποίησης της κατάληψης δημόσιων χώρων στις αρμόδιες αρχές (άρ. 37 ΚΠΔ , άρ. 11 Δ΄ 1 του Ν. 1566/1985)
• Το ευαίσθητο θέμα της αστικής ευθύνης άπτεται, αφενός μεν της άμεσης ζημίας λόγω της κλοπής ή καταστροφής εκπαιδευτικού υλικού (Η/Υ, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, θρανία, καρέκλες κ.λπ.) και των φθορών στις κτηριακές εγκαταστάσεις, αφετέρου δε της έμμεσης ζημίας λόγω του (υπό προϋποθέσεις) υψηλότερου μισθολογικού κόστους για την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών
• Τονίζεται περαιτέρω, η τεράστια σημασία της ζημίας που υφίσταται η κοινωνική συνοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας και της υστέρησης του διδακτικού έργου
• Ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας «είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία του σχολείου» (άρ. 11 Δ΄1 του Ν.1566/1985), «εφαρμόζει τους νόμους» (Καθηκοντολόγιο, άρ 28 παρ. 2γ της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β΄ 1340), συγκαλεί το σχολικό συμβούλιο και ενημερώνει τους γονείς (Καθηκοντολόγιο, άρ. 32 της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β΄ 1340)
• Ο σύλλογος διδασκόντων έχει την ευθύνη τήρησης του ωρολογίου προγράμματος και οργάνωσης της σχολικής ζωής (άρ. 11, ΣΤ΄ 3 του Ν. 1566/1985)
• Ο Υποδιευθυντής ενημερώνει το βιβλίο υλικού της σχολικής μονάδας (Καθηκοντολόγιο άρ. 33 παρ. 7 της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β΄ 1340)
Υλοποίηση
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, οφείλουμε να υλοποιήσουμε, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, τις νομικές και ηθικές μας υποχρεώσεις με το βέλτιστο παιδαγωγικό τρόπο και να ζητήσουμε την συμπαράσταση όλων όσοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση της σχολικής ζωής.
Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ
Καταλήψεις: η θλιβερή “λογική” της παρακμής
Οι καταλήψεις των σχολείων της Β-θμιας αλλά και της τριτοβάθμιας (από εκεί αρχίζει το κακό!…) “εκπαίδευσης” καλά κρατούν! Οι ίδιες “λογικές” της παρακμής, του κομματισμού, της συνδιαλλαγής και των άνομων συμφερόντων που κατέστρεψαν τη χώρα ίδιες και απαράλλαχτες: λες και δεν έγινε τίποτε στην χώρα…
