“Κλασσική Παιδεία” και “μάρμαρα” του Παρθενώνος
Είναι υποκρισία να ζητούμε από την μια μεριά τα γλυπτά του Παρθενώνος και να απεμπολούμε από την άλλη τους τραγικούς μας ποιητές και τον Όμηρο…
O φημισμένος Δ. Νανόπουλος σε σχολείο στη Φιλοθέη!
Κυριακή της Ορθοδοξίας-αναστήλωση των εικόνων
Η θεματολογία της Βυζαντινής Αγιογραφίας μας αποτελείται από απεικονίσεις Αγίων ή Θείων Γεγονότων, όπως η Γέννηση, η Σταύρωση του Κυρίου κλπ
Ένας Άγιος είναι ένα “δοχείο” της Χάριτος του Θεού γεμάτο από τις δωρεές και τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Συνάμα όμως είναι και ένα μοναδικό Πρόσωπο με μοναδική πορεία ζωής. Ένα Θείο Γεγονός πάλι ενέχει μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή σημασία.
Η βυζαντινή αγιογραφία καλείται να απεικονίσει τόσο το ξεχωριστό Πρόσωπο του κάθε Αγίου με την ξεχωριστή του Ιστορία όσο και τους ιδιαίτερα μοναδικούς “λαμπιρισμούς” των θείων Χαρισμάτων του Αγίου. Επιπλέον στην απεικόνιση ενός Θείου Γεγονότος οφείλει να αιχμαλωτίσει τόσο την “ατμόσφαιρα” της στιγμής, το στιγμιότυπο, όσο κυρίως να καταδείξει και την ιδιαίτερη σημασία του.
Η βυζαντινή εικόνα δεν είναι ούτε φωτογραφία ή ένα στιγμιότυπο για να απεικονίζει μόνο μια υλική υπόσταση αλλά ούτε ένα σύμβολο για να απεικονίζει αφαιρετικά μια αφηρημένη-πνευματική έννοια. Είναι μια απεικονιστική σύνθεση τόσο του υλικού όσο και του πνευματικού στοιχείου ενός Αγίου ή ενός Θείου Γεγονότος.
Ένας Άγιος όμως είναι και μέλος της Εκκλησίας του Χριστού όπως και όλοι μας. Με το βίο του όμως ήλθε πολύ κοντά στο Θεό και επέτρεψε έτσι την εκδήλωση των Δωρεών του Αγίου Πνεύματος και της Θείας Χάριτος στον κόσμο μας, είναι “φίλος του Θεού”. Η ενατένιση, η ενθύμηση ενός Αγίου και του βίου του ή ενός Θείου Γεγονότος που απεικονίζεται σε μια εικόνα και τελικά η προσκύνησή της, που “εις το πρωτότυπο διαβαίνοντας”, μας ανοίγει μια Πύλη και μας δείχνει το δρόμο φέρνοντάς μας πιο κοντά στον Άγιο και επομένως και πιο κοντά και στο Θεό. Για το λόγο αυτό οι εικόνες, την αναστήλωση των οποίων γιορτάζουμε σήμερα, κατέχουν ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη λατρευτική μας Παράδοση.
Πως γράφτηκε το “Άξιον Εστί”
«Οσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημα μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του ’48 με ’51. Ηταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί – πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος – δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα. Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ητανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Read more
