Ο υπολογισμός του εορτασμού του Πάσχα
Το πως υπολογίζουμε το Πάσχα δεν είναι μια τετριμμένη υπόθεση! Γιατί γιορτάζουμε το Πάσχα σε διαφορετική ημερομηνία από τους Ρωμαιοκαθολικούς; Πώς υπολογίσαμε ότι το Πάσχα πρέπει να γιορταστεί φέτος στις 5 Μαΐου;
Η πρώτη σύνοδος της Νίκαιας (325 μ.Χ.) αποφάνθηκε και είπε ότι “το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας”. Πότε όμως “πέφτει” αυτή? Εδώ οι γνώμες διίστανται και προσκρούουν στο γενικότερο πρόβλημα του υπολογισμού του Χρόνου. Έχουμε λοιπόν δύο “ημερολόγια” για να υπολογίζουμε το χρόνο και τις γιορτές μας: το “παλαιό” ή Ιουλιανό και το “νέο” ή το Γρηγοριανό από το 1582. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί σήμερα το “νέο” Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί. Όταν πρόκειται όμως για “κινητές” γιορτές όπως το Πάσχα τότε τις υπολογίζει σύμφωνα με το “παλαιό” και συνεορτάζει με τους άλλους Ορθοδόξους που ακολουθούν το “παλαιό” ημερολόγιο. Ανάμεσα στο “παλαιό” και στο “νέο” ημερολόγιο υπάρχει μια διαφορά 13 ημερών. Η εαρινή ισημερία λοιπόν που είναι στις 21 Μαρτίου με το “νέο” είναι στις 3 Απριλίου (=21+13) με το παλαιό. Ας αρχίσουμε να υπολογίζουμε λοιπόν:
Για το νέο ημερολόγιο
έχουμε ισημερία στις 21 Μαρτίου, η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή την ισημερία πέφτει στις 27 Μαρτίου και η πρώτη Κυριακή μετά από την πανσέληνο αυτή είναι στις 31 Μαρτίου που είναι και η ημέρα που γιόρτασαν το Πάσχα οι καθολικοί. Απλά και “παστρικά” πράγματα…
Για το “παλαιό” ημερολόγιο
Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και “μπερδεύονται” όπως στην πανέμορφη μεσογειακή ψυχή μας: έχουμε λοιπόν ισημερία στις 21+13 = 3 Απριλίου. Η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή είναι στις 25 Απριλίου και η πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο είναι η 28 Απριλίου. Θα έπρεπε να γιορτάσουμε το Πάσχα επομένως στις 28 Απριλίου θα πει κάποιος. Έλα όμως που τα πράγματα “μπερδεύονται” ακόμη περισσότερο! Αυτό γιατί και για τον υπολογισμό των Πανσελήνων έχουμε διαφορές! Έτσι στο “παλαιό” ημερολόγιο και στους Ορθόδοξους έχουμε υπολογισμό των Πανσελήνων (πάλι “πατροπαράδοτα”!) σύμφωνα με τον λεγόμενο “κύκλο του Μέτωνος” ( Μέτων ο Αθηναίος) ο οποίος όμως εισάγει ένα σφάλμα στους υπολογισμούς κάπου 1 ημέρας ανα 228 έτη! Ο κύκλος του Μέτωνος στο “νέο” ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από την ακριβέστερη γρηγοριανή επακτή του Λίλιου και καταρτίστηκε Πασχάλιο από τον Ιησουίτη μοναχό, μαθηματικό και αστρονόμο Κρίστοφερ Κλάβιους. Το πρόβλημα φυσικά λύθηκε οριστικά το 1800 όταν τα πασχάλια αντικαταστάθηκαν από τον περίφημο κανόνα υπολογισμού του Πάσχα του Γερμανού μαθηματικού Γκάους. Στο “νέο” ημερολόγιο έχουμε μικρότερο σφάλμα 1 ημέρας ανά 20.000 έτη. Το σφάλμα του Μέτωνος επομένως που είναι σωρευτικά 5 ημέρες, “μεταφέρει” τον υπολογισμό της πανσελήνου 5 ημέρες αργότερα δηλαδή αντί για τις 25 Απριλίου στις 30 Απριλίου. Επομένως η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή είναι στις 5 Μαΐου!
Ο.Ε.Δ. (ὅπερ ἔδει δεῖξαι) όπως θα λέγαμε και εμείς οι παλαιότεροι :-)…
Φυσικά σημασία δεν έχει ίσως και τόσο το ΠΟΤΕ αλλά το ΠΩΣ θα γιορτάζουμε το Πάσχα! Και μπορεί οι “δυτικοί” να είναι πιο ακριβείς στους υπολογισμούς και εμείς πιο “παραδοσιακοί”, με “σφάλματα” πολλά ( 🙂 ), αλλά δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ότι ένας δυτικός έχει την ΕΜΠΕΙΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΣΧΑ!…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!…
Ο υπολογισμός του εορτασμού του Πάσχα
Το πως υπολογίζουμε το Πάσχα δεν είναι μια τετριμμένη υπόθεση! Γιατί γιορτάζουμε το Πάσχα σε διαφορετική ημερομηνία από τους Ρωμαιοκαθολικούς; Πώς υπολογίσαμε ότι το Πάσχα πρέπει να γιορταστεί φέτος στις 5 Μαΐου;
Η πρώτη σύνοδος της Νίκαιας (325 μ.Χ.) αποφάνθηκε και είπε ότι “το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας”. Πότε όμως “πέφτει” αυτή? Εδώ οι γνώμες διίστανται και προσκρούουν στο γενικότερο πρόβλημα του υπολογισμού του Χρόνου. Έχουμε λοιπόν δύο “ημερολόγια” για να υπολογίζουμε το χρόνο και τις γιορτές μας: το “παλαιό” ή Ιουλιανό και το “νέο” ή το Γρηγοριανό από το 1582. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί σήμερα το “νέο” Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί. Όταν πρόκειται όμως για “κινητές” γιορτές όπως το Πάσχα τότε τις υπολογίζει σύμφωνα με το “παλαιό” και συνεορτάζει με τους άλλους Ορθοδόξους που ακολουθούν το “παλαιό” ημερολόγιο. Ανάμεσα στο “παλαιό” και στο “νέο” ημερολόγιο υπάρχει μια διαφορά 13 ημερών. Η εαρινή ισημερία λοιπόν που είναι στις 21 Μαρτίου με το “νέο” είναι στις 3 Απριλίου (=21+13) με το παλαιό. Ας αρχίσουμε να υπολογίζουμε λοιπόν:
Για το νέο ημερολόγιο
έχουμε ισημερία στις 21 Μαρτίου, η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή την ισημερία πέφτει στις 27 Μαρτίου και η πρώτη Κυριακή μετά από την πανσέληνο αυτή είναι στις 31 Μαρτίου που είναι και η ημέρα που γιόρτασαν το Πάσχα οι καθολικοί. Απλά και “παστρικά” πράγματα…
Για το “παλαιό” ημερολόγιο
Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και “μπερδεύονται” όπως στην πανέμορφη μεσογειακή ψυχή μας: έχουμε λοιπόν ισημερία στις 21+13 = 3 Απριλίου. Η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή είναι στις 25 Απριλίου και η πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο είναι η 28 Απριλίου. Θα έπρεπε να γιορτάσουμε το Πάσχα επομένως στις 28 Απριλίου θα πει κάποιος. Έλα όμως που τα πράγματα “μπερδεύονται” ακόμη περισσότερο! Αυτό γιατί και για τον υπολογισμό των Πανσελήνων έχουμε διαφορές! Έτσι στο “παλαιό” ημερολόγιο και στους Ορθόδοξους έχουμε υπολογισμό των Πανσελήνων (πάλι “πατροπαράδοτα”!) σύμφωνα με τον λεγόμενο “κύκλο του Μέτωνος” ( Μέτων ο Αθηναίος) ο οποίος όμως εισάγει ένα σφάλμα στους υπολογισμούς κάπου 1 ημέρας ανα 228 έτη! Ο κύκλος του Μέτωνος στο “νέο” ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από την ακριβέστερη γρηγοριανή επακτή του Λίλιου και καταρτίστηκε Πασχάλιο από τον Ιησουίτη μοναχό, μαθηματικό και αστρονόμο Κρίστοφερ Κλάβιους. Το πρόβλημα φυσικά λύθηκε οριστικά το 1800 όταν τα πασχάλια αντικαταστάθηκαν από τον περίφημο κανόνα υπολογισμού του Πάσχα του Γερμανού μαθηματικού Γκάους. Στο “νέο” ημερολόγιο έχουμε μικρότερο σφάλμα 1 ημέρας ανά 20.000 έτη. Το σφάλμα του Μέτωνος επομένως που είναι σωρευτικά 5 ημέρες, “μεταφέρει” τον υπολογισμό της πανσελήνου 5 ημέρες αργότερα δηλαδή αντί για τις 25 Απριλίου στις 30 Απριλίου. Επομένως η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή είναι στις 5 Μαΐου!
Ο.Ε.Δ. (ὅπερ ἔδει δεῖξαι) όπως θα λέγαμε και εμείς οι παλαιότεροι :-)…
Φυσικά σημασία δεν έχει ίσως και τόσο το ΠΟΤΕ αλλά το ΠΩΣ θα γιορτάζουμε το Πάσχα! Και μπορεί οι “δυτικοί” να είναι πιο ακριβείς στους υπολογισμούς και εμείς πιο “παραδοσιακοί”, με “σφάλματα” πολλά ( 🙂 ), αλλά δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ότι ένας δυτικός έχει την ΕΜΠΕΙΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΣΧΑ!…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!…
Η υπερβολική δόση εκπαίδευσης βλάπτει σοβαρά τους Έλληνες μαθητές.
Tου Δ.Τσιριγώτη
Ο παρακάτω διάλογος διαδραματίζεται μεταξύ δύο καθηγητών (φυσικών).Ο ένας είναι ο Φιλανδός Έρικ Κέκονεν και ο άλλος ο Έλληνας Δημήτρης Αλεξάνδρου. Αφορμή για το διάλογο αυτό είναι η πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ που χαρακτηρίζει τους Έλληνες μαθητές ως σκληρά εργαζόμενους αλλά με μειωμένη επίδοση ,κυρίως σε θέματα που απαιτούν εμβάθυνση και κριτική σκέψη. Από την άλλη αναδεικνύει τους Φιλανδούς μαθητές ως εκείνους με την μεγαλύτερη επίδοση και κριτική ικανότητα.
Εθνικό αρχαιολογικό μουσείο
“Ανασκόπηση του μηχανισμού των Αντικυθήρων: Αστρονομία και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα”. Ομιλητής ο Γιάννης Σειραδάκης, καθηγητής Αστρονομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διαδικτυακή μετάδοση σήμερα στις 19:00 (κάνοντας κλικ στην εικόνα πιο κάτω)
Φώτης Κόντογλου: Ασάλευτο θεμέλιο
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός. Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνῃ τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας. Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχῃ τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.
Τότε μην έχοντας άλλη εξορία να θρηνήσει ο Ποιητής…
(Από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη)
…Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοιθα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση.Και θα ΄ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα ΄χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα ΄ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ΄ ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν΄ αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη.
Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων! …
Ελεύθεροι πολιορκημένοι
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει. Tα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει· Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει…
