Carpe diem

Χρειάστηκαν κάποιες δεκαετίες στην “πλάτη” και μια παραμονή για αρκετές ημέρες στο “ΛΑΪΚΟ” τον Αύγουστο για να καταλάβω το αληθινό περιεχόμενο της φράσης αυτής: όχι με το συνηθισμένο “υλιστικό” ή “ηδονιστικό” νόημα που της αποδίδουμε συνήθως αλλά με την έννοια της απίστευτα μεγάλης αξίας που έχει η ΚΑΘΕ καινούργια ημέρα που ξημερώνει! Δύσκολα συνειδητοποιούμε μέσα στο “χάος” και στη “συσκότιση” της καθημερινότητας το πολύτιμο δώρο και την ευλογία της Ύπαρξης  που μας χαρίστηκε…

Επιπλέον εκεί στο “κρεβάτι του πόνου” συνειδητοποίησα “στην πράξη” το πόσο κοντά μπορεί να φέρει ο πόνος τους ανθρώπους…και όχι μόνο με τους ανθρώπους αλλά και με άλλα πλασματάκια της Δημιουργίας όπως οι φτερωτοί φίλοι τα περιστέρια (στην εικόνα δίπλα ένας από αυτούς!) που  μας κρατούσαν συντροφιά τις ατέλειωτες ώρες της περισυλλογής !….είχα την τύχη βλέπετε να έχω από τα 4 κρεβάτια του δωματίου αυτό που ήταν δίπλα στο παράθυρο κάτι που ήταν “ευχή και κατάρα” γιατί είχε μεν το παράθυρο αλλά είχε και ένα κλιματιστικό ακριβώς απέναντι να με “ξυρίζει” το βράδυ! :-))…

Εν κατακλείδι και για να μην σας κουράζω, θεωρώ μεγάλη ΤΥΧΗ αυτή τη σύντομη “περιπέτεια” και την εμπειρία στο ΛΑΪΚΟ φέτος…